H Mίλαν τα κατάφερε να αποκλείσει τη Νάπολι στο κατάμεστο Ντιέγκο Μαραντόνα και να επιστρέψει στα ημιτελικά του Τσάμπιονς λιγκ. Πρωταγωνιστής για άλλη μια φορά ο Γάλλος τερματοφύλακας της Μάικ Μενιάν που διεκδικεί τον τίτλο της ποδοσφαιρικής προσωπικότητας της χρονιάς. Χθες βράδυ έπιασε ένα πέναλτι, που ανέλαβε να χτυπήσει ο Κβαρασκέλια: ο Γεωργιανός δεν είναι η πρώτη επιλογή του Λουτσιάνο Σπαλέτι – συνήθως χτυπά τα πέναλτι ο Ζελίνσκι που όμως είχε αντικατασταθεί λίγα λεπτά πριν. Νομίζω ότι κι αν αυτός ήταν ο εκτελεστής του πέναλτι πάλι ο Μενιάν θα πανηγύριζε. Ο τύπος είναι σε καταπληκτική κατάσταση κι οδηγεί τη Μίλαν προς την Κωνσταντινούπολη. Ηταν πρωταγωνιστής στην πρόκρισή της στο ματς του Λονδίνου με την Τότεναμ και κράτησε σχεδόν μόνος το μηδέν στο Σαν Σίρο στο ματς με τη Νάπολι. Κι όλα αυτά ενώ προερχόταν από ένα τραυματισμό που του στοίχισε την συμμετοχή στο μουντιάλ του Κατάρ: κατά τον Ντιντιέ Ντεσάν στο τέλος της διοργάνωσης, που κρίθηκε με την ήττα της Γαλλίας από την Αργεντινή στα πέναλτι, η δική του απώλεια ήταν η πιο μεγάλη των Τρικολόρ. Ο Ντεσάν το είχε πει τότε και μου είχε φανεί υπερβολικό: βλέποντας τι έκανε στα τρία τελευταία ματς του Τσάμπιονς λιγκ ο τύπος, εκείνη η δήλωση του Γάλλου προπονητή μου μοιάζει σήμερα ορθότατη. Στα ματς με την Τότεναμ και τη Νάπολι ο Μενιάν έχει να επιδείξει οκτώ επεμβάσεις ανθολογίας και την απόκρουση ενός πέναλτι που θα μπορούσε να βάλει τη Νάπολι στο κυνήγι της πρόκρισης. Το ότι νικήθηκε στις καθυστερήσεις από τον Οσιμεν, παλιό του συμπαίκτη στη Λιλ, δεν αλλάζει παρά ελάχιστα την ιστορία: δεν θυμάμαι τα τελευταία χρόνια στο Τσάμπιονς λιγκ τόσο σπουδαίες εμφανίσεις τερματοφύλακα.

Η φανέλα με το 10

Ο Μάικ Μενιάν δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του. Μεγάλωσε σε μια φτωχογειτονιά στο Παρίσι και δεν ήθελε ποτέ να παίζει τερματοφύλακας. Έπαιζε «μπροστά», όπως του αρέσει να λέει, και μισούσε τα γάντια. Τον αποκαλούσαν «ο Πιστολέρο», και είχε όνειρο να γίνει κάτι σαν τον Σουάρες, που ήταν το είδωλό του. Εφτανε στο γηπεδάκι των ακαδημιών της Villiers le Bel, στις οποίες ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο, φορώντας τη φανέλα της Λίβερπουλ και αν και σέντερ φορ η λατρεία του ήταν το νούμερο δέκα. Όταν ο πρώτος προπονητής του ο Ραμόν Νταμιάνο, του ανακοίνωσε πως θα ερχόταν να τον δουν οι σκάουτερ της Παρί Σεν Ζερμέν, ο 15χρονος Μενιάν του είχε ξεκαθαρίσει πως  δεν θα παίξει τερματοφύλακας. Μετά από παρακάλια ο μικρός έκανε μια συμφωνία με τον πρώτο του προπονητή που στάθηκε αιτία να γίνει αυτός που είναι σήμερα: στο καθοριστικό δοκιμαστικό που θα παρακολουθούσαν οι σκάουτερ της Παρί θα έπαιζε στο πρώτο ημίχρονο στην επίθεση και στο δεύτερο στο τέρμα. Το έκανε. Και οι μύθοι που τον ακολουθούν λένε πως έπιασε κι ένα πέναλτι! Και έτσι βρέθηκε στην Παρί ως τερματοφύλακας, που ονειρευόταν την φανέλα με το 10.  

Και μια ασίστ

Ο Μενιάν είναι σκληρό παιδί. Πέρασε τρία χρόνια στον πάγκο της Παρί κάνοντας υπομονή για να φύγει. Σε μια προπόνηση τσακώθηκε με τον Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς ενώ δεν ήταν ακόμα 21 χρονών: ξαναβρέθηκαν στη Μίλαν και γίνανε φίλοι - συμβαίνει πάντα. Όταν έληξε το συμβόλαιό του δεν δέχτηκε την πρόταση ανανέωσης, δήλωσε προσβεβλημένος για την έλλειψη εμπιστοσύνης και πήγε στην Λίλ. Κι όταν ολοκλήρωσε κι εκεί το πενταετές συμβόλαιό του πήγε στην Μίλαν. Εχει κερδίσει ένα πρωτάθλημα με την Λίλ και ένα με την Μίλαν. «Αν είχα μείνει στην Παρί μπορεί να είχα κερδίσει δέκα πρωταθλήματα, αλλά πόσα από αυτά θα ήταν πραγματικά δικά μου;» έχει πει σε μια πρόσφατη συνέντευξή του. Οσοι τον γνωρίζουν περίμεναν τις μεγάλες του εμφανίσεις στο Τσάμπιονς λιγκ, ειδικά μετά τον τραυματισμό που του στοίχισε την συμμετοχή του στο μουντιάλ του Κατάρ. Ο Μενιάν δεν είχε κανένα σοβαρό τραυματισμό στην καριέρα του μέχρι φέτος. Φέτος έμεινε πέντε ολόκληρους μήνες εκτός δράσης. Επέστρεψε σαν θηρίο που βγήκε από το κλουβί, ωστόσο καθοριστική για την ψυχολογία του υπήρξε η κλήση του στην Εθνική μετά το μουντιάλ. Ο μεγάλος Λιορίς είπε αντίο στην Εθνική και του παρέδωσε τα γάντια. Ο Ντεσάν τον έκανε αμέσως βασικό. Στο ματς με την Ιρλανδία ο Μενιάν κράτησε τη νίκη των Γάλλων με δυο τουλάχιστον μεγάλες επεμβάσεις. Ο γαλλικός Τύπος τον αποθέωσε επιβεβαιώνοντας τον Ντεσάν: αν ο Μενιάν υπήρχε στο Κατάρ, η Γαλλία θα ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια. Και κάπως έτσι ο Μενιάν έφτασε να αντιμετωπίζεται ως παγκόσμιος πρωταθλητής ενώ στο μουντιάλ δεν έπαιζε.

Σήμερα η αυτοπεποίθησή του είναι στα ύψη. Σημειωτέων ότι δεν έχει ξεχάσει και την τέχνη του «πιστολέρο». Στο Καμπιονάτο έχει 94% σωστές μεταβιβάσεις με τα πόδια, ο Πιόλι του επιτρέπει να ψάχνει συμπαίκτες με βαθιές μπαλιές και έχει στο ενεργητικό του και μια ασίστ στον Λεάο σε ένα ματς με την Σαμπντόρια! Κι αν στο Μιλανο πεις ότι πριν απο αυτόν υπήρχε στη Μίλαν ο Ντοναρούμα, η απάντηση που θα ππάρεις είναι «δυστυχώς».   

Το μεγάλο ταξίδι πλησιάζει

Πρόκειται για ιστορία από το Μπλεκ και το Αγόρι; Μπορεί. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι χωρίς τον Μάικ Μενιάν η Μίλαν δύσκολα θα επέστρεφε σε ένα ημιτελικό του Τσάμπιονς λιγκ. Η Νάπολι δεν είχε δυο βασικούς στην άμυνα της: η απουσία του Κιμ φάνηκε πολύ. Το αξίωμα ότι οι ομάδες του Σπαλέτι φθήνουν σε απόδωση όσο οι μήνες περνούν επιβεβαιώθηκε: η Μίλαν ήταν ελάχιστα φοβισμένη κι έβγαλε χωρίς πρόβλημα ειδικά το πρώτο ημίχρονο. Στο Ντιέγκο Μαραντόνα χθες βράδυ είχε αρκετούς ήρωες: πρώτο από όλους τον Ράφαελ Λεάο που κάνοντας την κούρσα της ζωής του έδωσε στον Ζιρού στο 43΄το γκολ του 0-1. Ο Ζιρού είχε χάσει πέναλτι στο 23΄όταν τον υπνώτισε ο καλός τερματοφύλακας της Νάπολι Μερέτ. Αλλά θέση για πρωταγωνιστή τερματοφύλακα στην ιστορία του ματς υπήρχε μόνο μια. Κι ο Μενιάν την είχε κλείσει με τα όσα καταπληκτικά είχε κάνει ήδη στο πρώτο ματς.  

Ο κόουτς Πιόλι, που κανείς δεν συμπεριλαμβάνει στους μεγάλους προπονητές του καιρού μας ενώ έχει κάνει στην καριέρα του πολλά και θαυμαστά, χαμογελώντας στο τέλος δήλωσε περήφανος για την ομάδα του κι έκανε στον Γάλλο τερματοφύλακα μια ειδική αναφορά. «Μετά από πέντε μήνες δοκιμασίας επέστρεψε για να μπει μπροστά και να μας επιτρέψει να ονειρευτούμε το μεγάλο ταξίδι στην  Κωνσταντινούπολη» είπε. Είναι η πρώτη φορά που το ανέφερε, αλλά νομίζω πως αυτή τη φορά ήταν αδύνατο το κρυφτούλι: η Μίλαν έχει κάτω από τα δοκάρια της πλέον κάποιον που συγκαταλέγεται αυτή τη στιγμή στους πέντε κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο σε απόδοση. Μην με ρωτάτε ποιοι είναι οι άλλοι τέσσερις: το βέβαιο είναι ότι ο Μάικ Μενιάν κάνει τη διαφορά. Αυτό φαίνεται όταν λείπει. Αλλά κυρίως όποτε χρησιμοποιείται.